EU-direktiv
haglar ned over oss
Av Olav Flaate, Sørreisa Nei til EU
I samsvar med målsetjinga for EU - å få den sterkaste kunnskapsbaserte
økonomien i Verda - held unionen på med å byggje opp eit lovverk
som skal stø opp om denne "filosofien". Med
tilsynelatande liten tanke for velferd og tryggleik for dei menneska
som bur i denne delen av verda, kjem det eine direktivet etter det
andre som skal gjera det lettare for "Big Business".
Tenk
berre på alle dei kontroversielle direktiva som er innlemma i det
norske lovverket:
- Veterinærdirektivet
- Matsminkedirektivet
- Tenestedirektivet
Så
kjem dei direktiva som enno ikkje er banka gjennom i det norske
lovverket:
- Postdirektivet
- Datalagringsdirektivet
- Vikardirektivet
- Lov
om alkoholreklame
- Forbrukardirektivet
Alle
desse direktiva og lovene grip direkte inn i den måten Noreg ynskjer
å organisere tryggleik, tenesteyting, arbeidsliv og samfunnsliv
på. Medan den såkalla "landsmoderen" Gro Harlem Brundtland var statsminister
i Noreg klarte ho å få fleirtalet i det norske Stortinget til å
røyste ja til EØS-avtalen, ein handelsavtale med EU som grip direkte
inn i lovprosedyrar i dette landet.
Dette
vart gjort sjølv om Noreg på den tida allereie hadde ein handelsavtale
med EU som sikra eit godt samkvem med EU-statane. Samstundes hadde
Noreg full råderett til å setje i verk økonomiske tiltak for å stimulere
til vekst og næringsutvikling i heile landet. Tenk berre på den
graderte arbeidsgivaravgifta i denne samanhangen.
Med
EØS-avtalen skal alle offentlege investeringar og innkjøp over ein
viss økonomisk storleik lysast ut på anbod! Dersom lokalale entreprenørar
og leverandørar ikkje kan konkurrera med større verksemder i andre
delar av Noreg/EØS-området, går oppdraget til desse verksemdene
som ikkje har tilknyting til lokalsamfunnet.
Med
det vert òg grunnlaget for økonomisk aktivitet og for arbeidsplassar
i den einskilde kommunen svekka. "Big Business" styrer. Med EØS-avtalen
er det og ulovleg å stimulere einskilde verksemder økonomisk, eller
på annan måte, for å hindre nedlegging og stagnasjon.
Den
tida norske politikarar var drevne framover av ein indre idèalisme
og tanke for å skape det best mogelege samfunnet for flest mogeleg,
synest å væra over. EU-direktiva bestemmer mykje kva norske politikarar
skal gjera. Difor kan ein med rette spørja seg: Kvifor skal Noreg
halda fram med ein handelsavtale med EU som tar frå norske kvinner
og menn retten til å treffe tiltak til felles beste for folket og
for landet?
|